De toegang tot de kerk was vanaf het eerste begin vanaf het Zuideinde met een trap omlaag. In de loop der jaren werd evenwel de kerkingang aan de andere zijde geleidelijk aan de hoofdingang. Omwille van de aparte sfeer heeft het bestuur nooit afstand genomen van de trap en de oude ingang en is de bestaande situatie intact gelaten. Onderaan de trap zien we de oude waterpomp, die in vroeger jaren een deel van het kerkinkomen verzorgde. Het water uit de regenput werd namelijk in droge perioden aan de omwonenden verkocht, die daar twee centen per emmer voor betaalden. Tijdens kerkdiensten mocht van de pomp geen gebruik worden gemaakt. Naast de inkomsten uit de waterleverantie werd ook geld gewonnen uit de verhuur van stoelen in de kerk. Je kon een stoel mèt of zonder warme stoof huren. Een stoel alleen kostte ƒ 0,50, een stoel met stoof ƒ 0,75. Overigens waren de stoelen voor de dames bedoeld; de heren namen plaats in de banken. Dezelfde eiken banken staan nog steeds in de kerk.

Tijdens de verbouwing in de jaren vijftig moest een deel vernieuwd worden. Dat gebeurde met grenenhout. Ook het eikenhouten koorhek werd toen gedeeltelijk vernieuwd. Vandaar dat nu zowel de banken als koorhek geschilderd zijn. De preekstoel uit 1658 staat nog steeds op zijn plaats. Op het bod van een aantal antiquairs, die er drie gebeeldhouwde preekstoelen voor in ruil wilden geven, is gelukkig nooit ingegaan.